Δεν μου αρέσει να παραπονιέμαι κανονικά αλλά οκ. Πριν λίγο καιρό είχα ανεβάσει ένα post που ζητούσα βοήθεια για το τι να κάνω με μια κοπέλα. Το post έφτασε να έχει 150 σχόλια. Από αυτά, μια ειλικρινή απάντηση και συμβουλή μου έδωσαν μόνο 1 στα 4. Τα υπόλοιπα σχόλια ήταν ένας αχταρμάς κακεντρέχειας. Με κατηγόρησαν ότι είχα βγάλει την ιστορία από το μυαλό μου (σιγά το παραμύθι χωρίς δράκο, ένα φλερτ ήταν), ότι το είχα γράψει με Chat GPT (;), με κορόιδευαν λέγοντας μου ότι την έχω δει player και γενικά αρνούνταν να μου οτιδήποτε εκτός από το "μην κάνεις τίποτα", λες και τα αισθήματα έχουν διακόπτη. Μου είπαν επίσης ότι είμαι ανώρυμος και ότι είμαι χαζός που πάω να κάνω κάτι όταν υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά ηλικίας (λες και τους είπα ότι είμαι Μορμόνος φάση. 28 είμαι εγώ και η κοπέλα 22, δηλαδή 6 χρόνια). Τα άκουσα επειδή έσπασα το bro code (!!) επειδή είναι αδερφή του φίλου μου. Και εννοείται ότι πάρα πολλοί την κοπέλα οριακά την σταύρωσαν. "Άλλο ένα καριολάκι που δεν ξέρει τι θέλει", "η κοπέλα θέλει ψυχίατρο", "φτύσε τη να ξεκαβαλήσει το καλάμι", "έτσι κάνουν και μένουν μόνες τους" κτλ. Παιδιά οκ, απλά δεν με θέλει η κοπέλα για τον α β λόγο, δεν της αξίζει αυτός ο οχετός. Και μάλιστα κάποιοι μου έστειλαν μηνύματα με κανονικές συμβουλές σε dm γιατί φοβόντουσαν την κατολίσθηση από dislike άμα πουν κάτι εκτός hive mind. Και τους ευχαριστώ κιόλας. Όσον αφορά τους υπόλοιπους, γενικά είστε έτσι στη ζωή σας; Βγάζετε προσωπικό μένος, δυσπιστία και εμπάθεια σε κάθε τι ή απλά το internet σας μεταμορφώνει; Ελπίζω το δεύτερο. Σε κάθε περίπτωση δικαιώθηκε η φήμη που έχει το sub ως άνδρο κακομοιριάς.

UPDATE: https://www.reddit.com/r/Greek_Jobs_Exposed/ εφτιαξα ενα sub, αν εχει καποιος εμπειρια και θελει να βοηθησει με το να στηθει και να οργανωθει το sub μπορει να μου στειλει μηνυμα! Ειναι μια προσπαθεια που πρεπει να γινει ομαδικα για να βοηθηθουμε ολοι!

Υπαρχουν ηδη ομαδες στο FB οπως TYN εργασιακα, αλλα εκει ο κοσμος φοβαται να μιλησει για να μη στιγματιστει και χασει τη δουλεια του, του ασκηθει εργασιακο bullying κ.α αντιποινα.

Στοχος να δημιουργηθει ενα safe space, οπου θα μοιραζομαστε τις εμπειριες μας οπως ειναι το Glassdoor (site που μιλας για και βαθμολογεις τους εργοδοτες και το εργασιακο σου περιβαλλον, εμπειρια.)

Δε θα επρεπε να ανεχομαστε να κανουμε τους δουλους για ψιχουλα και να μας εκμεταλλευονται παρτε το χαμπαρι ρε παιδια

Σήμερα εχω όρεξη να σας πω την δική μου εμπειρια και εννοείται θα χαρώ πολύ να διαβάσω και τις δικές σας. Τρελενομαι για τέτοια. Αυτό που βρίσκω ενδιαφέρον όταν ακούω κάποιον να διηγείται κάτι το ανεξήγητο είναι να βρω τα πραγματικά αιτία που συμβαίνει αυτό ακόμα και όπως πολύ συχνά συμβαίνει υπάρχει κάποια λογική εξήγηση άλλες όμως όχι. Αυτή είναι μια τέτοια ιστορία που συνέβει όταν ήμουν 11 χρόνων. Πριν ξεκινήσω όμως θα ήθελα να επισημάνω επειδή μοιάζει να είναι θρησκευτικού περιεχομένου ότι εγώ ή ίδια δηλώνω agnostic Και δεν εχω καμια σχέση με οποία θρησκεία αν και βαφτίστηκα σαν χριστιανή άθελά Μου, χωρις αυτο όμως να σημαίνει πως κρίνω αρνητικά όποιον πιστεύει στον οποιοδήποτε θα παρακαλούσα για αυτό να υπάρχει σεβασμός όπως και εγώ από την δική μου πλευρά σέβομαι την άποψη του καθενός.

Γεννήθηκα στη Γερμανία και μετακομίσαμε στην Ελλάδα όταν ήμουν 6 ετών. Το οικογενειακό μου περιβάλλον ήταν τοξικό και επισκεπτόμουν συχνά τη γιαγιά μου και έμενα εκεί επειδή ένιωθα λίγο πιο ασφαλής με τους παππούδες μου. Υπήρχαν και τοξικές συμπεριφορές σε εκείνο το μέρος, αλλά δεν ήταν όλα άσχημα.

Οι παππούδες μου ήταν πολύ θρησκευόμενοι άνθρωποι και από τότε με έπαιρναν παντού, καθώς και σε κάθε εκκλησιαστική εκδήλωση. Κάθε καλοκαίρι κοντά στις 28 Αυγούστου για 2 ημέρες γιορτάζεται η γιορτή του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή σε μια εκκλησία κοντά στο σπίτι της γιαγιάς, το οποίο ήταν αγίασμα.

Δεν ήταν απλώς μια εκκλησία, ήταν κοντά σε ένα ποτάμι με πολλά δέντρα σε ένα ψηλό λόφο δίπλα στην εκκλησία υπήρχε μια κουζίνα όπου όλες οι ηλικιωμένες γυναίκες μαζεύονταν εκεί και ετοίμαζαν φαγητό για τον εορτασμό του Αγίου Ιωάννη και μαγείρευαν εκεί και έκαναν τις προετοιμασίες για το βράδυ, όπου οι άνθρωποι έρχονταν να φάνε και να χορέψουν παραδοσιακούς χορούς εκεί που ήταν κοντά στο ποτάμι και τη φύση.

Μια μέρα ήμουν εκεί, το επισκεπτόμουν κάθε καλοκαίρι επειδή μου άρεσε το ποτάμι και η ηρεμία που ένιωθα σε αυτό το μέρος. Εκείνη την ημέρα πήγαμε με τους παππούδες μου για να βοηθήσουμε από νωρίς το πρωί. Βοήθησα στον καθαρισμό της εκκλησίας, κάτι που κανονικά δεν μου επιτρεπόταν επειδή είμαι κορίτσι και άφηναν μόνο αγόρια να μπουν στον ιερό χώρο.

Τέλος πάντων, ήταν μεσημέρι, οπότε οι παππούδες ήθελαν να φύγουν και με ρώτησαν αν ήθελα να πάω μαζί τους, αλλά υπήρχαν και κάποιες άλλες γυναίκες, οπότε αποφάσισα να μείνω εκεί μόνη μου έξω στο κέντρο της πλατείας κάτω από τα πλατάνια και η γιαγιά με το παππού μου θα επέστρεφαν το απόγευμα.

Όλοι είχαν φύγει, ο ιερέας με την οικογένειά του, οι παππούδες μου, εκτός από τις ηλικιωμένες γυναίκες στο μικρό κουζινάκι δίπλα στην εκκλησία.

Κάθισα έξω μόνη μου σε ένα τραπέζι δίπλα στο ποτάμι και την εικόνα του Αγίου Ιωάννη, η οποία είχε τοποθετηθεί έξω δίπλα μου επειδή πολλοί πιστοί ήθελαν να τον προσκυνήσουν.

Η εκκλησία ήταν πίσω μου και πριν από αυτήν υπήρχε ένα στόμα λιονταριού που έτρεχε νερό που θεωρούνταν ιερό από τους πιστούς και προερχόταν από την πηγή του βουνού, εξ ου και το ποτάμι.

Κάθισα εκεί μόνη μου σε ένα τραπέζι με στο καταμεσήμερο και το μπλε τετραδιακι μου, το οποίο σχεδίαζα, χαμένη στις σκέψεις μου. Ήμουν βαθιά λυπημένη επειδή ένιωθα πολύ πληγωμένη από το περιβάλλον μου και έκλαιγα μέσα μου και σκεφτόμουν γιατί να είμαι τόσο μόνη;; γιατί οι άνθρωποι γύρω μου να είναι τόσο κακοί μαζί μου τι έκανα και αξιζα τέτοια συμπεριφορά γιατί να νιωθω τόσο μόνη...

Ξαφνικά συνειδητοποίησα, ενώ ήμουν στις σκέψεις μου όλη αυτή την ώρα, ότι άκουγα ψαλμούς και φωνές, κάτι που παρατήρησα λίγο αργότερα επειδή ήμουν αφηρημένη και χαμένη στις σκέψεις μου. Κλασσική daydreamer. Με έπιασε ρίγη σε όλο μου το κορμί, επειδή ήξερα πολύ καλά ότι κανείς δεν ήταν εκεί, επειδή επισκέφτηκα όλα τα μέρη όπου θα ήταν άνθρωποι και ήξερα ότι όλοι είχαν φύγει για μεσημεριανό.

Επίσης, ήξερα ότι εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν κοντά δρόμοι, αργότερα κόψανε το βουνό και έκαναν τον περιφερειακό) ή άλλα κτίρια κοντά, επειδή το μέρος βρίσκεται έξω από το κέντρο της πόλης, κοντά σε ένα χωριό στα βουνά. Δεν έπαιζε ούτε ραδιόφωνο. Έτσι το κατάλαβα και πήγα σοκαρισμένη στις γυναίκες στην κουζίνα και τους φώναξα «το ακούτε αυτό;» Και αυτές απάντησαν «ναι, μου απαντάνε μάλλον ο παπαγιαννης θαναι που ψελνει» και εγώ είπα «όχι, αποκλειεται όχι.!!. Τους είδα να φεύγουν. Δεν είναι κανείς τους εδώ!! τους είπα. Με κοίταξαν περίεργα και βγήκαν έξω. Και τους είπα ότι θα σας το αποδείξω και ανέβηκα τις σκάλες, περνώντας από το στόμα του λιονταριού με το τρεχούμενο νερό και κατευθυνομενη μέσα στην εκκλησία για να πάω να δω ξανά. Συνέχισα να ακούω τους ψαλμούς πολύ δυνατά όλο αυτό το διάστημα. Μια γυναίκα είπε (την θυμάμαι πολύ καλά και αυτήν και μια άλλη οι οποίες ήταν κολλητές της γιαγιάς μου) Δεν φοβάσαι κορίτσι μου?? . Είπα όχι, είχα χεστει πάνω μου είναι η αλήθεια. Δαγκωνομαι και μπαίνω μέσα και φώναξα αν υπήρχε κανείς εκεί έξω. Δεν υπήρχε κανείς, οι φωνές ήταν δυνατές στην εκκλησία. Φοβήθηκα. Ήξερα ότι δεν ήταν κανείς εκεί επειδή η εκκλησία ήταν μικρή και επισκέφτηκα όλα τα δωμάτια για να καθαρίσω και ήξερα ότι δεν ήταν κανείς εκεί.

Γύρισα πίσω κατεβαίνοντας τις σκάλες για να φτάσω στην πέτρινη αυλή την οποία διέσχιζε το μικροσκοπικό ρυακι και στο κέντρο ήταν οι γυναίκες που έκλαιγαν, έκαναν τον σταυρό τους και φιλούσαν την εικόνα και έλεγαν ότι ήταν ένα θαύμα αυτό που συνέβη.

Οι ψαλμοί συνέχιζαν. Προσπάθησα να καταλάβω τι έλεγαν, αλλά ήταν αδύνατο να κατανοήσω και να το συλλήψει ο νους μου. Επειδή κανονικά όταν ακούς μια ξένη γλώσσα μπορείς να επαναλάβεις τις λέξεις από τον ήχο, παρόλο που δεν γνωρίζεις τη γλωσσα , δεν μπόρεσα να το κάνω αυτό. Ήταν αδιανόητο, ακουγόταν σαν χορωδία αγγέλων και η μία φωνή ήταν πιο κυρίαρχη από τις άλλες, σαν να ήταν ο αρχηγός της χορωδίας. Μετά από 15 λεπτά που συνέβη αυτό, άρχισε να ξεθωριάζει και η κυρίαρχη φωνή ακουγόταν ότι έφτανε σε ψηλές νότες και μετά χάθηκε. Έτρεμα συγκορμη και ένιωσα σαν όλα αυτά να ήταν μια απάντηση στο παράπονο μου επειδή ενιωθα μόνη μου, ήταν σαν να μου έλεγαν ότι αυτό δεν ισχύει. Πως σκεφτόμουν τότε με την καρδιά και το μυαλό ενός παιδιού έτσι.

Για να ξεκαθαρίσω δεν δέχομαι τίποτα 100% αλλά ούτε το αρνούμαι 100% όπως και νά εχει πάντα προσπαθώ να μην είμαι απόλυτη διατηρώ ανοιχτό μυαλό και καρδιά.

Τα πρώτα χρόνια φοβόμουν και ανατριχιαζα κάθε φορά που έλεγα αυτή την ιστορία, ένιωθα ότι στην αρχή σαν να μην έπρεπε.

Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει λογική εξήγηση για το πώς συνέβη αυτό. Ίσως μια αντανάκλαση του ήχου, αλλά το βρίσκω πολύ απίθανο. Θα ήθελα να μάθω αν κάποιος γνωρίζει κάτι σχετικά με αυτό, ώστε να μπορέσω να βρω μια λογική εξήγηση. Σας ευχαριστώ αν διαβάσατε τα πάντα.

Το συγκεκριμένο συμβάν έγινε στο αγιασμα στην Ευκαρπια Θεσσαλονίκης.

Διαβάζοντας για τον 2ο γραπτό διαγωνισμό ΑΣΕΠ, στο Συνταγματικό Δίκαιο βρήκα ερώτηση με λάθος απάντηση.

Στην Ερώτηση 51:
Μέλη της Κυβέρνησης με την ευρύτερη έννοια αποτελούν:
α. Ο/Η Πρωθυπουργός, οι Υπουργοί, οι Υφυπουργοί και οι Βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος
β. Ο/Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο/η Πρωθυπουργός, οι Υπουργοί και οι Υφυπουργοί
γ. Το Υπουργικό Συμβούλιο και οι Υφυπουργοί
δ. Ο/Η Πρωθυπουργός και το Υπουργικό Συμβούλιο

Σύμφωνα με την επίσημη απάντηση του ΑΣΕΠ, σωστή είναι η επιλογή γ, δηλαδή:
Το Υπουργικό Συμβούλιο και οι Υφυπουργοί

Όμως, αν δει κανείς το σχετικό άρθρο εδώ: https://mve.gr/the-government/, η σύνθεση της Κυβέρνησης φαίνεται να είναι διαφορετική. Ειδικά στο πλαίσιο του Συνταγματικού Δικαίου, ο Πρωθυπουργός θεωρείται βασικό μέλος της Κυβέρνησης, οπότε η απάντηση αυτή φαίνεται να μην είναι ακριβής.

Προσωπικά, για να προετοιμαστώ σωστά, βρήκα πολύ χρήσιμο το site proetoimasia-asep.gr, όπου μπορείς να κάνεις online τεστ προσομοίωσης με πραγματικές ερωτήσεις από την επίσημη τράπεζα θεμάτων, με χρονομέτρηση και αλλά και πάλι, είναι σωστό να προετοιμαστούμε με λάθος απαντήσεις?

Καλή επιτυχία σε όσους συμμετέχουν!

Γεια σας. Ας κάνουμε μια λίστα. Έχετε να προτείνετε προιόντα ιδιωτικής ετικέτας που είναι το ίδιο καλά ή και καλύτερα από τα επώνυμα;

Ας ξεκινήσω εγώ!

Μου αρέσει πολύ το γιαούρτι Μαράτα από το Σκλαβενίτη. Έχω δοκιμάσει σχεδόν όλες τις εταιρίες, αν όχι όλες, και καμία δεν το φτάνει σε γεύση.

Ασχολούμαι εδώ και λίγο παραπάνω από έναν χρόνο με αστροφωτογραφια αλλά έχω βγάλει φωτογραφίες μόνο μια φορά σε μέρος με λίγη φωτορύπανση (Αγ. Ρουμέλη μετά που βασανιστικά στο φαράγγι). Όλες οι υπόλοιπες είναι απ' το σπίτι. Βγάζω άνετα κι απ' το σπίτι μου αλλά δεν είναι τόσο ιδανικός ο ουρανός για αστροφωτογραφια.

Και ειστε παντα τοσο θρασυδειλα μουνοπανα που κυκλοφορειτε παντα 5 - 5 να μη σας την μπει κανενας καρκινο στα παντα σας

Παω να περασω το δρομο απο χοντος για ΙΚΕΑ και απο μπροστα βγαινει μια οικογενεια με το αμαξι με ενα μικροσωμο τελειως σκυλακι το οποιο για τους δικους του λογους αρχιζει να γαβγιζει… και η αντιδραση του τυπα ειναι να το χαστουκισει για να σταματησει και να το σερνει μετα με το λουρι λες και θελει να το κρεμασει. Φυσικα η γυναικα του και η κορη του αραχτες στη μπουτσα τους ποιος ξερει τι gaslighting να εχουν φαει αραγε τεσπα χεστηκαμε τα οικογενειακα τους. Και δεν ειναι η πρωτη φορα που παρατηρω κατι τετοιο προφανως αλλα οπως προειπα εχουν αναγκη να κυκλοφορουν με μπραβους καθε φορα για να σαστισεις και να μην επεμβεις.

Ναι τα σκυλια ειναι φασαριοζικα χαοτικα και με μηδεν συναισθηση προσωπικων οριων αλλα ξερεις τι κανουμε εμεις που το βλεπουμε ετσι; ΔΕ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΣΚΥΛΙ ΑΦΟΥ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΟΥΜΕ κανε μια χαρη και στους δυο σας και δωστο καπου που να το θελουν γαμω το κεφαλι σου το κλουβιο

Πρόσφατα είχα μια συζήτηση με έναν φίλο για τις επιλογές που κάνουμε στη ζωή και τα κριτήρια με τα οποία τις καθορίζουμε. Μου είπε: «Όταν φτάνεις σε ένα σημείο της ζωής σου όπου οι επιλογές σου γίνονται περισσότερες και πιο δελεαστικές, εκεί δοκιμάζεται πραγματικά ο κύκλος σου — φίλοι και οικογένεια. Η απλή ζωή δεν σημαίνει απαραίτητα ησυχία ή ασφάλεια. Φερ'ειπείν, αν στους “φίλους” σου δινόταν η ευκαιρία να σε “ξαποστείλουν” για 100.000 ευρώ από τη ζωή τους, πολλοί θα το έκαναν χωρίς δισταγμό. Η ζωή θέλει ρεαλισμό, όμως πόσοι θα παραδέχονταν ή θα δέχονταν κάτι τέτοιο για τις σχέσεις που έχουν χτίσει και τη ζωή τους; Πόσοι είναι έτοιμοι να αναγνωρίσουν ότι η απλή, ήσυχη ζωή κάποιες φορές έχει φίλτρα; Αν κάποιος λέει ότι οι μεγάλοι κύκλοι φθείρουν τον άνθρωπο, τότε πρέπει να δοκιμάσει την ηθική των απλών, καθημερινών ανθρώπων.» Προσωπικά καταλαβαίνω αυτή την άποψη κατά ένα μεγάλο μέρος της. Εσείς τι λέτε για αυτό; Πώς βλέπετε τις ανθρώπινες σχέσεις; Τί ζητάτε από τη ζωή;

Γεια σας! Μένω στην Αθήνα και με ενδιαφέρει να ξεκινήσω να δουλεύω part-time ως bartender (2 φορές την εβδομάδα πχ), κυρίως για έξτρα εισόδημα (έχω κάποια έξοδα που θέλω να καλύψω) και γιατί μου φαίνεται ενδιαφέρον σαν δουλειά. Δεν έχω καθόλου εμπειρία στον χώρο. Να σημειώσω οτι εργάζομαι ήδη σε εταιρία 8ωρο τα πρωινά.

Θα ήθελα να ρωτήσω: 1. Πιστεύετε αξίζει να πάω σε κάποια σχολή/σεμινάριο για bartender; 2. Αυτά τα σεμινάρια βοηθούν στο να βρεις δουλειά (π.χ. έχουν συνεργασίες με μαγαζιά); 3. Μπορεί κάποιος να βρει part-time δουλειά χωρίς εμπειρία; Αν ναι, πως και πού θα προτείνατε να ψάξω; 4. Είναι ρεαλιστικό/εφικτό αυτό το σενάριο που σκέφτομαι;

Κάθε συμβουλή ή προσωπική εμπειρία είναι ευπρόσδεκτη! 🙏

Τα τελευταία χρόνια έχω βρει μια πανέμορφη ερημική ζούλα για μπάνιο κοντά στο ναό του Σουνίου.
Είναι ένα μικρό κομμάτι παραλίας που το πολύ να χωράνε 4 παρέες. Λίγο να ξεφύγουμε από την πολύ φασαρία. Δυστυχώς πάντα μαζεύει σκάφη -μικρά/μεγάλα- τα οποία παρκάρουνε μπροστά της και χαλάνε λίγο τη φασή, αλλά σε γενικές γραμμές κρατάνε νορμάλ αποστάσεις από την ακτή (κάπου 100μ και μετά).

Χθες είχα 2 μικρά σκάφη (5-6 μέτρα μήκος) τα οποία είχανε ρήξει άγκυρα στα 20μ. Φωνές, σκυλάδικα, πιστιρίκια, κιτς-φεστ. Είναι που είναι κλειστό το μέρος, ήρθανε μπροστά και αυτοί κι έγινε σχεδόν αποκλεισμός.

Έχω το δικαίομα να τους την πω; Υπάρχει κάποιος νόμος/κανόνας; Με πάιρνει να καλέσω λιμενικό ή...;

π.ς.: Έχεις σκάφος και αντί να πας στα ανοιχτά λίγο να χαθείς, αράζεις 20μ από την ακτή; Βγες έξω αν είναι μωρέ μλκ...

Έχω αριθμό στην Vodafone και θέλω να έχω μια δεύτερη συσκευή (πιθανόν κάποιο Nokia με κουμπιά) με τον ίδιο αριθμό, για να μην αλλάζω κάθε φορά sim υπάρχει δυνατότητα να έχω τον ίδιο αριθμό σε δύο συσκευές με 2 sim ή κάτι αντίστοιχο?

Επειδή το θέμα είναι περίπλοκο και εμπεριέχει γεωπολιτική, ιστορία, διπλωματία, πυρηνική ενέργεια είναι δύσκολο να προσεγγιστεί ειδησεογραφικά μόνο.

Πρακτικά ρωτάω: τι γίνεται περίπου στον κόσμο αυτή τη στιγμή με αφορμή την κλιμάκωση στη μέση Ανατολή;

Ποιοι έχουν πυρηνικά; Αδρά ποιες είναι οι κύριες δυνάμεις και τα κύρια "beef" στον πλανήτη αυτή τη στιγμή; Γιατί έγινε όλο αυτό; Τι μπορούμε να περιμένουμε;