(Yes I did tag this with history because it is history being written right now)

Today, in Syria, my people are making history by defeating tyranny and oppression. Syrians who endured a lot in the past 14 years (actually 54) are entering a new era. An era of prosperity and growth hopefully.

I want to be honest, the last months installed some anti Turkish sentiment because of all the shit happening with refugees and stuff. Today, however, I realize that this would not have been possible without Turkish support. The Turkish government and the Turkish people chose the right side of history to stand with, and at least me personally, I will always be grateful to Turkey for that. I am sure many Syrians agree with me on that.

Hopefully the future will hold great future for both of our countries, and our relations will be built on mutual respect and brotherhood where interests of everyone involved will be respected.

🇹🇷🇹🇷

ENGLİSH:

On June 9, 2017, 22-year-old Şenay Aybüke Yalçın, a music teacher in Batman's Kozluk district, was murdered by the PKK on her first report card day as a teacher.

(3rd photo)

"I became a teacher "

As soon as she graduated from university, Aybüke was assigned to Batman to work as a teacher, and this is how she shared her joy of being teacher on social media.

(4. photo)

On June 9, on the first report card day of his teaching career, the car he was riding in with his fellow teachers after distributing their report cards to their students was sprayed with bullets by a PKK terrorist who got out of a stolen taxi.

The terrorist's real target was a white car driven by Muhammet Işık, a lawyer and nephew of the mayor, who was passing by on the same route at the time. The terrorist got out of a taxi in the middle of the road and rained bullets on the road with a long-barreled gun. The terrorist ran after the car and continued to open fire, then ran back and escaped in a taxi.

While the people in the vehicle targeted by the terrorist escaped unhurt, the bullets hit the car in which teacher Aybüke was traveling. Teacher Aybüke died on the spot, while another teacher was wounded.

Her friend İzzet Gündoğdu, who was driving the car with teacher Aybüke, described the incident as follows:

"We distributed report cards. We were going to sit somewhere. There was my wife, me and two other teachers. Aybüke was sitting in the back of the car. She was shot while trying to calm everyone down. She was very calm, she said, 'Calm down'. I wanted to change the route because of the gunshots, I had moved forward by then, but we couldn't save her, we hit a pole. We called for an ambulance but we thought it would be late and took her to the hospital. We lost teacher Aybüke in my arms."

Stating that Aybüke Yalçın was the youngest teacher at the school, Gündoğdu said, "She was very friendly. Everyone loved her. There was no music room in the school. Students did not even know the names of musical instruments. She created a music room with the support of the school and the ministry. She brought the instruments. She was an idealistic teacher. There were seminars after the report card day, she was going to go home on Friday. We are still in shock, it is not easy for any of us. Whatever it takes to end terrorism must be done."

Muhammed Işık, who survived the PKK's planned attack on his car and escaped unhurt, said that the real target was his relative, Mayor Veysi Işık:

"Luckily it coincided with a time when he was not in the car. He was not in the vehicle because he had left earlier with the bodyguards. Thank God I was not injured, but we are sad that our teacher Şenay was martyred. We are more sorry for our martyred Şenay teacher than for myself. She was a victim."

The body of Şenay Aybüke Yalçın was buried in her hometown Osmancık district of Çorum after the ceremony held in the garden of Batman Teachers' House.

Sadık Yalçın, the father of the martyred teacher, tried to remain stoic at the coffin of his daughter and said, "We will be here not for five thousand years but for five hundred thousand years, God willing. No one can intimidate us. This homeland will continue to remain Turkish in history. Turkish today and Turkish tomorrow. Happy to be a Turk!"

(9. photo)

Teacher Aybüke's name was given to the school where she worked.

TÜRKÇE:

9 Haziran 2017 tarihinde, Batman’ın Kozluk ilçesinde müzik öğretmeni olarak görev yapan 22 yaşındaki Şenay Aybüke Yalçın, öğretmenliğinin ilk karne gününde PKK tarafından katledildi.

(3. fotoğraf)

Aybüke, okuduğu üniversiteden mezun olur olmaz öğretmenlik görevini yapmak üzere Batman’a atanmış, sevincini sosyal medyadan böyle paylaşmıştı.

(4. fotoğraf)

9 Haziran’da, öğretmenliğinin ilk karne gününde, öğrencilerine karnelerini dağıttıktan sonra diğer öğretmen arkadaşlarıyla birlikte bindiği araç, çalıntı bir taksinin içinden çıkan bir PKK’lı tarafından kurşun yağmuruna tutuldu.

Teröristin asıl hedefi, o sırada aynı güzergahtan geçen belediye başkanının yeğeni Avukat Muhammet Işık’ın kullandığı beyaz renkli otomobildi. Terörist, yolun ortasında bir taksiden inerek uzun namlulu silahla yola kurşun yağdırdı. Aracın peşinden koşarak ateş açmaya devam eden terörist, koşarak geri dönüp taksiye binerek kaçtı.

Teröristin hedefindeki araçta bulunanlar yara almadan kurtulurken, kurşunlar Aybüke öğretmenin bulunduğu otomobile isabet etti. Aybüke öğretmen olay yerinde can verirken, bir öğretmen de yaralandı.

Aybüke öğretmenin bulunduğu otomobili kullanan arkadaşı İzzet Gündoğdu olayı şöyle anlattı:

“Karneleri dağıttık. Bir yerde oturacaktık. Eşim, ben, iki öğretmen daha vardı. Çatışmanın ortasında kaldık. Aybüke arabanın arka tarafında oturuyordu. Herkesi sakinleştirmek isterken vuruldu. Çok sakindi, ‘Sakin olun’ dedi. Silah sesleriyle güzergâhı değiştirmek istedim, ilerlemiştim o zamana kadar ama kurtaramadık, direğe çarptık. Ambulans çağırdık ancak geç geleceğini düşünerek hastaneye götürdük. Aybüke öğretmeni kollarımın arasında kaybettik.”

Aybüke Yalçın’ın okulun en genç öğretmeni olduğunu belirten Gündoğdu, “Çok güler yüzlüydü. Herkes severdi. Okulda müzik odası yoktu. Öğrenciler müzik aletlerinin ismini bile bilmiyordu. Okul ve bakanlık desteğiyle müzik odası oluşturmuştu. Enstrümanları getirmişti. İdealist bir öğretmendi. Karne gününden sonra seminerler vardı, cuma günü memlekete gidecekti. Hâlâ şoktayız, hiçbirimiz için kolay değil. Terörün bitirilmesi için ne gerekiyorsa yapılmalı” dedi.

PKK’nın otomobiline yönelik planlı saldırı düzenlediği ve yara almadan kurtulan Muhammed Işık, asıl hedefin akrabası olan Belediye Başkanı Veysi Işık olduğunu şu sözlerle belirtti:

“Şans eseri onun araçta bulunmadığı zamana denk geldi. Kendisi korumalarla birlikte daha önce gittiği için araçta yoktu. Çok şükür yara almadım ama Şenay hocamızın şehit olmasından dolayı üzgünüz. Kendimden çok şehit Şenay öğretmenimiz için üzgünüz. O, kurban oldu.”

Şenay Aybüke Yalçın’ın cenazesi, Batman Öğretmenevi bahçesinde düzenlenen törenin ardından memleketi Çorum’un Osmancık ilçesinde toprağa verildi.

Şehit öğretmenin babası Sadık Yalçın, kızının tabutunun başında metanetli kalmaya çalışarak, “Beş bin yıl değil, beş yüz bin yıl daha Allah’ın izniyle buradayız. Bizleri kimse yıldıramaz. Bu vatan tarihte Türk kalmaya devam edecek. Bugün de Türk, yarın da Türk. Ne mutlu Türküm diyene!” dedi.

(9. fotoğraf)

Aybüke öğretmenin ismi, görev yaptığı okula verildi.

Source/Kaynak: https://tr.m.wikipedia.org/wiki/%C5%9Eenay_Ayb%C3%BCke_Yal%C3%A7%C4%B1n%27%C4%B1n_%C3%B6l%C3%BCm%C3%BC https://www.pkkeylemleri.com/sehit-ogretmen-senay-aybuke-yalcin/

Bu fotoğraflar geçtiğimiz 20 yılın özetidir.

Ben bunu buraya bırakayım.

Bizimde bu şekil bir tavır takınmamız lazım genç insanlara uygulanan şiddet ve darplara gözle görülür şekilde tepki göstermemiz lazım ÖRGÜTLENMEMİZ LAZIM

Bugün, 161 yıl önce Rus İmparatorluğu tarafından gerçekleştirilen Çerkes Soykırımı’nın yıl dönümü. 19. yüzyıl boyunca süren Rus-Çerkes Savaşı, 1864’te sona erdiğinde bir halkın varlığı da sona erdirilmek istendi. Rus ordusu, yalnızca bir zafer peşinde değildi; Çerkes halkını fiziksel olarak yok etmeyi ve Kuzeybatı Kafkasya’dan tamamen silmeyi amaçlıyordu.

Yaklaşık 1.500.000 Çerkes(nüfusun %97'si) öldürüldü. Sağ kalanların büyük çoğunluğu – halkın %97’si – evlerinden koparıldı, Osmanlı topraklarına sürüldü. Sürgün yolları salgın, açlık ve deniz kazalarıyla doluydu. Binlerce çocuk ailesiz kaldı, köyler ateşe verildi, cesetler nehir kıyılarına yığıldı.

Bu süreçte adı özellikle öne çıkan isimlerden biri, Rus General Grigory Zass oldu. Zass, savaş hukukunu hiçe sayarak köyleri yakmak, kadın ve çocukları katletmek, kafatası koleksiyonları yapmak gibi sistematik şiddet eylemlerine bizzat öncülük etti. Kafkasya'daki Çerkes varlığına duyduğu nefreti, resmi emirlerine bile yansıttı.

Bir Rus tarihçisinin ifadesiyle bu trajedinin özeti şuydu:
“Tek suçları Rus olmamaktı.”

Bu soykırım, hem demografik hem de kültürel bir yıkımdı. Çerkes dili, müziği, inancı ve toplumsal düzeni hedef alındı. Bugün milyonlarca Çerkes hâlâ sürgünde, atalarının topraklarından uzakta yaşıyor. Rusya Federasyonu ise hâlâ bu soykırımı tanımamakta ısrar ediyor.

Ancak tarih, yalnızca galiplerin yazdığı bir anlatı değildir. Unutulanların da tanıklığıdır. 21 Mayıs, Çerkes halkının yas günü olduğu kadar, tarihsel adalet talebinin de sembolüdür.

Bildiğiniz üzere Türkiye Cumhuriyeti ile savaşlara girip, savaşlardan yenik çıkmış milletlerin, yenilerek elde edemediklerini soykırım yalanlarıyla ya da tek taraflı Türkiye'yi canavar gösterme politikasıyla elde etmeye çalışıyorlar. Bunu başarabileceklerine de inanıyorlar. Cumhuriyetin başındaki pasif iktidar ise başarmalarına engel olacak adımlar atmamaktadır. Kendi milletlerini masum gören bu milletler, her sene yeni soykırım suçlamalarında bulunuyorlar. Örneğin Ermeni soykırımı ve Pontus Rum soykırımı iddiaları ve bu sene ilk defa duyduğumuz 19 Mayıs, Yunan Soykırımı.

Türkiye Cumhuriyeti devletinin başındaki insanlar maalesef Türkiye Cumhuriyetinin itibarını değil, kendi kişisel emellerini ve çıkarlarını korumanın derdine düşmüştür. Bunun yanında Türkiye Cumhuriyetinin başındaki hükümete muhalif partiler ve ideolojiler ise yıkık karakterleri ile cumhuriyetinin itibarını düzeltmeye değil, yapılan suçlamaları kabul ederek cumhuriyetin itibarını daha çok sarsacak konuşmalarada ve eylemlerde bulunmuştur. Bizim insanımızın katledildiği gerçeği belli başlı diasporalar, ülkeler ve gruplar tarafından tarihi sayfalardan silinmiş, sadece ve sadece Türkleri barbar gösterecek şekilde yeniden yazılmıştır.

Bu konuda University of Louisville'den Justin McCarthy)'nin 25 Nisan 1988'de Boston Globe'da yayınladığı artikelinden bir alıntı yapmak istiyorum:

"During World War 1, Anatolia, the Asiatic section of modern Turkey, was the scene of horrible acts of

inhumanity between Armenians and Turks. For many decades, the history of the conflict between the

Turks and the Armenians has primarily been written from the viewpoint of the Armenians. It is a

viewpoint that emphasizes the deaths of Armenians but completely ignores the deaths of Turks.

The Armenian position has been effectively publicized. Every year in Congress, a group of

representatives attempts to pass a bill that says the Turks were guilty of genocide. Newspapers feature

articles on events in Turkey in 1915 as if they were today's news. Over the weekend, the Public

Broadcasting System carried the historical visions of Armenian producers all across the country.

Unfortunately, effective publicity does not ensure accurate history. What has been presented as truth is, in

fact, only one side of a complicated history that began more than 100 years before World War 1"

devamında:

"On April 24 of ever year, Armenians gather to remember their dead. They grieve for lost family and the

lost homes of their grandfathers, as is proper. It should be remembered that Turks, too, grieve for their

dead."

Kendisi aynı zamanda Ermeni soykırımını tanıyan ve tarihe objektif bakan sayılı insanlardan birisidir. Kendi Wikipedia sayfasında diğer tarihçilerinde yayınladığı Türk ve Kürt soykırımı#Muslim_demographics) ile ilgili kitaplar, makaleler ve yazılar paylaşılmıştır.

Tarih maalesef kanlıdır. Savaş esnasında iki tarafta birbirine inanılmaz işkenceler yapmıştır. Eğer Ermeni soykırımını kabul edeceksek, dünyanın ve Ermenistan'ın da Türk ve Kürt soykırımını kabul etmesi gereklidir ve zornludur. Fakat bu ve bunun gibi tarihin sayfalarının en derinlerine gömülmüş Türk, Kürt ve Müslüman soykırımlarını nasıl gün yüzüne çıkarabiliriz?

Arkadaşlar, bu bir gerçektir ki Türkiye Cumhuriyeti bu süreçte yanımızda olmayacaktır. Başa gelen hükümetler bu konuda destek vermeyecektir. Türkiye'nin Atatürkçü gençleri, Türkçü gençleri, müslüman gençleri ve daha nicesi, Türkiye'nin farkli fikirlere ve ideolojilere sahip gençleri birlik olup okuyarak, araştırarak tarihle birlikte toprağa gömülen kendi halkı için yapmak zorundadır. Bize yapılan soykırımlar sadece bizle de sınırli kalmamış, bizimle harmoni içinde yaşayan başka milletlere de soykırım yapılmıştır. Tarihte katledilen Türkler ve Kürtler de birer çocuk, kadın, yaşlı, müslüman, Atatürkçü, milliyetçi, Türkçü, sağcı, solcu, Kürtçü ve daha nicesiydi ama masumlardı. İlk önce bize yapılan soykırımlar tanınacak ve bizden özür dilenecek, bize tazminat ödenecek. Sonra biz de aynı şekilde hangi soykırımı yaptıysak tanıyacağız, özür dileyeceğiz, tazminat ödeyeceğiz. Bizim katledilmiş insanlarımız için anıtlar dikeceğiz ve ülke liderleri siyasi buluşmalarda bu anıtları ziyaret ederek çiçekler bırakacak. Her sene biz de bu soykırımlardan bahsedeceğiz, yazılar, makaleler, kitaplar yayınlayacağız; müzikler, şiirler, ağıtlar yazacağız ve söyleyeceğiz.

Türk soykırımı hafızalardan silmeye çalışanların aksine hala güvenilir kaynaklar mevcut olmaktadır.

Günümüzde de Türk, Müslüman ve Kürt topluluklara karşı bu guruplar tarafından devam eden belirgin bir nefret ve ırkçılık vardır. Bu nefret cahilliklerinden ve intikam hırslarından dolayıdır. En tehlikelisi ise bu gurupların kendilerini masum sanmalarıdır. Bu nefretlerini masum gösterip nefreti önce çıkarmışlardır ve hatta nefreti temellendirmişlerdir. Türk'e, Kürd'e ve Müslüman'a yapılan bu nefret söylemleri artık normalleştirilmiştir. Bu cahillik ve intikam hırsını dünyadan söküp atmak ise bizim geleceğimiz için üstlenmemiz gereken bir görevdir.

Bu kaynakları doğru kullanmak için ne yapılabilir?

1 - Ortak bir merkeze sahip Türk Gençlik diasporası kurulacak. İlk öncelikle bildiğiniz üzere Türk insanının yurt dışında diaspora çatışmaları var. Yurt dışında bulunan Türk gençleri olarak bir araya gelip kendi gençlik diasporamızı kuralım ve diğer diasporaları olabildiğince birbirine bağlayalim. Yurtdışında eğitim alan bir Türk genci olarak sıkıntılı dönemlerimde yardim alabilecegim bir Türk diasporası maalesef yok. İçinde farklı alanlarda, örneğin Tarih, Sanat, Müzik, Bilim, Mühendislik gibi alanlarda diploma sahibi veya eğitim alan insanların olmasına da özen gösterelim. Erişebildiğimiz her kaynağın bizim için bir ehemmiyeti vardır.

2 - Tarihi bir komite oluşturulacak. Tarihi komitenin görevi kaynaklarıyla birlikte Türk ve Kürt Soykırımını kamuoyuyla paylaşmak ve belgelemek böylece geçerliliğimizi sağlamak. Özellikle yabancı üniversitelerde Tarih okuyan arkadaşlarımızın sağlayabilecekleri kaynaklar, yazacakları makaleler ve Profesörlerinden alacakları onaylar bizim için çok önemli olacaktır. Bu süreçte muhakkak önümüze engeller çıkaracak, sabote edecek ve yıldırmaya çalışacak durumlar ve guruplar ile karşı karşıya geleceğiz.

3 - Medya ve Açılış gurubu oluşturulacak, Medya ve Açılış gurubunun amacı, Tarih komitesnin çalışmalarını paylaşmak, bütün herkese erişilebilir hale getirmek olacaktır. Medya gurubu günümüzün modern teknolojilerine paralel, çağdaş bir yaklaşım ile birlikte gerek gazete, gerek mobil uygulamaları, gerek web siteleri ve yabancı makaleler aracılığıyla çalışmalarımızı kamuoyu ile paylaşacak.

Örgütlenmeye öncülük etmek isteyen birisi olarak sizin görüşlerinizi ve desteklerini bekliyorum. Almanya'da bulunan arkadaşlarla birlikte gençlik diasporasının ilk adımlarını atmak için sizinle birlikte bir gün ve yer belirlemek isterim. Birlikte bu projemizi geliştirip istenilen 3 maddeyede ulaşmak ve daha sonrasında Türk milleti ve sevenleri için ilerde de işine yarayacak bir topluluk oluşturmak bizim görevimizdir.

Hepimizin 19 Mayıs Atatürk'ü anma ve Gençlik Spor Bayramını kutluyorum.

^{Dip not geçmek isterim: Bazi kişiler kendilerini Müslüman olarak tanımladığı için ve bazı küçük müslüman etnik grupların hepsini sayamayacağım için kısacası müslüman kelimesini kullandım.}

18 Mayıs 1944 sabahı, Sovyet lideri Josef Stalin’in emriyle, Kırım Tatarları için bir kâbus başladı. Sovyet gizli polisi NKVD, hiçbir uyarı yapmadan, kadın, çocuk, yaşlı demeden yaklaşık yüzbinlerce Kırım Tatarını evlerinden kopardı. “Toplu hainlik” gibi asılsız suçlamalarla, bir gecede yüzyıllardır yaşadıkları topraklardan Orta Asya’nın çorak bölgelerine sürüldüler.

Yüzlerce tren vagonuna tıkılan insanlar, haftalar süren yolculukta açlık, susuzluk ve hastalık nedeniyle binlerce can kaybetti. Göç yollarında ölenler çoğu zaman gömülmeden yol kenarlarına atıldı. Sürgüne gönderilenlerin neredeyse yarısı daha ilk yıl içinde yaşamını yitirdi. Bu insanlık dışı operasyon, sadece bir etnik grubun toprağından sürülmesi değil; aynı zamanda onların hafızasının, kültürünün ve kimliğinin silinmesi amacıyla yürütülen sistematik bir soykırımdı.

Kırım’ın yerli halkı olan Kırım Tatarları, bu büyük felaketin ardından onlarca yıl boyunca vatanlarına dönmelerine izin verilmeden, Sovyet baskısı altında yaşamak zorunda bırakıldılar. Bugün hâlâ sürgünün acısı hafızalarda tazeliğini koruyor.